Hey Ho, Let's Go!

Het moment is daar.... we gaan vertrekken uit Kaapstad. Een half jaar geleden leek dit moment nog zo ver weg maar wat is het ongelofelijk snel gegaan!

Ik weet niet goed waar ik moet beginnen met vertellen. Zoveel gezien en gedaan.
M’n lieve mams kwam in april en mijn vriendinnen in mei. Dit is echt de kers op de grote taart geweest.
We hebben prachtige weken gehad. De garden route rondgereisd. De eerste dingen die me te binnen schieten is de ontmoeting met olifanten, iedereen die mij een beetje goed kent weet dat dit volgens mij de meest prachtige dieren zijn. Verder de bungeejump samen met Inge en Mariëlle. Daar liepen we dan 216 meter hoog boven een dal over een brug die ook nog eens lekker meevierde bij elke stap die je maakt.
Wat waren we zenuwachtig toen we daar stonden. Voordat we het door hadden, hing Inge al onderste boven te bungelen aan de brug. Ik als tweede en Jel die alleen achter bleef. Ik durfde niet omlaag te kijken maar dat moment dat ze aftellen 5, 4, 3, 2, 1 JUMP, dat moment dat je daadwerkelijk echt springt, is zo’n onbeschrijfelijk gevoel. ‘’WAT BEN IK NU AAN HET DOEN?’ Spring ik nu vrijwillig van een brug af? Ja dat ben ik aan het doen! Oh god, wat is dit GAAF!!’’ Die gedachte flitste in drie seconde door m’n hoofd heen. Toen ik weer opgetakeld was, was ons Jel aan de beurt. Nog een laatste zwaai en ze sprong ook. Eenmaal terug bij het cafeetje, zagen we alleen maar Indiërs staan die met hun camera’s en fototoestellen allemaal op een punt gericht waren. Dat ene punt bleken Dais, Fem en Soof te zijn. De Indiërs deden net of dat ze de meest felbegeerde mensen op aarde waren (dat zijn ze natuurlijk ook ;)). Een voor een gingen ze met ons op de foto. Heel bijzonder dit haha.
Black water tubing doet zijn naam eer aan. Je dobbert inderdaad op een band in zwart water. Het water is zwart geworden door de rottende bomen die vlakbij het water staan. We hadden twee gezellig tourgidsen bij, veel gelachen met z’n alle. Banden bij elkaar omduwen, van hoge rotsen springen, zeker de moeite waard en lekker lopen gekke met z’n alle.
Mama heeft ook haar hoogtevrees overleefd. Ze durfde het aan om te tokkelen door de toppen van de bomen in Tsitsikamma National Park! We dachten dat het ook leuk was om nog te gaan kanoën in Knysna. Als twee helden in een bootje kwamen we toch redelijk vooruit. Alleen we kwam de ‘’bebouwde kom’’ van het water niet uit. We bleven maar tussen de vakantiehuisjes peddelen. Leek net of dat we ergens in Nederland waren. Natuurlijk leek elk bochtje en ommetje op elkaar, waardoor we een uur lang zijn bezig geweest om er uit te komen. Gelukkig niet omgekanteld en met bijna droge voeten weer op wal geraakt.
ADDO Elephant National Park; op safari naar de Big 5! Uiteindelijk maar twee van de vijf gespot. Kei fanatiek op zoek naar een van de zeven leeuwen.... Dat was zoeken naar een speld in een hooiberg. Tis ook niet gelukt. Maar wel oog in oog gestaan met olifanten, heel veel olifanten! Een mooi spektakel van twee olifanten ‘’spelend’’ in het water gezien.
De prachtige grotten in Oudtshoorn, de Cango Caves. We hadden geluk dat de groep werd opgesplitst want daardoor zaten we niet meer bij een bus vol Indiërs. De Caves waren prachtig, we hadden een leuke gids die leuk uitlegde.
En natuurlijk het knuffelen en voeren van de struisvogels. Wat zijn da toch grappige beesten. Maar een kus van ze kan toch behoorlijk pijn doen!
Over deze weken van bezoek kan ik blijven vertellen, maar die verhalen zullen jullie vast nog wel een keer horen.

Na deze gezellige weken was het weer tijd om volop stage te lopen. Tegenwoordig ga ik door het leven als Anna Banana. Mijn nieuwe bijnaam op stage.
Ihata blijft een super plek om stage lopen. De mensen, de sfeer het blijft gezellig. We hebben heel veel mogen zien, van leuke dingen tot momenten dat je weer met beide benen op de grond gezet wordt. Dit alles doet beseffen dat we toch wel geluk hebben in Nederland.
Zo was daar afgelopen week ook onze laatste stage dag. Een heel gek gevoel. Beseffende dat je deze mensen waarschijnlijk nooit meer gaat zien.. Dat gevoel maakt alles heel dubbel om weer terug naar Nederland te keren.

Met trots kan ik zeggen dat ik mijn stageperiode van jaar drie afgerond heb met een 8.0! Van mijn stagebegeleidster kreeg ik zelfs een 9.8! Un-be-liev-able!!

Het waren nog een paar geweldige laatste weken. De laatste dingen van onze to-do-list proberen af te strepen. We hebben nog een paar keer gehiket, een heerlijke high tea in Mount Nelson Hotel, marktjes bezocht, een huisbraai, afscheid genomen van het uitgaansleven, een allerlaatste beerpong, genoten van de zonsondergang, heerlijk gegeten en zo kan ik nog wel door blijven gaan.

Kaapstad is een super stad, een stad waar niemand zich ooit hoeft te vervelen. Het zal een plek zijn die ik aan iedereen zal aanraden om een keer te bezoeken. Het heeft mijn hart in ieder geval al verovert. Het uitzicht, de mensen, de cultuur, het weer (bijna altijd goed), de sfeer. Alles maakt Kaapstad zo mooi.

En dan nu.... de laatste dag in Kaapstad is daar. M’n koffer is nog leeg, alles wat ik hier de afgelopen maanden verzameld heb, moet terug in die ene koffer! Hoe gaan we dat ooit voor elkaar krijgen?

Ik ga Zuid – Afrika verlaten met een traan en lach tegelijk. Dankbaar voor alles wat ik hier heb mogen meemaken en een gek idee dat ik bepaalde mensen nooit meer terug ga zien....

Baie dankie kaapstad vir hierdie pragtige avontuur. Dit is geen vaarwel maar 'n totsiens!!

Sien jullie weer baie vinnig liewe mense!

Dik soene en drukkies

Lies / Anna Banana